به چه جهت؟ »

گفتم: « به قصد تشرف زیارت ولی عصر علیه السلام ».

مقداری كه رفتیم به مسجد زید بن صوحان (مسجد كوچكی است نزدیك مسجد سهله) رسیدیم، داخل مسجد شده و نماز خواندیم و بعد از دعایی كه سید خواند كه كأنّ با او دیوار و سنگها آن دعا را می خواندند، احساس انقلابی عجیب در خود نمودم كه از وصف آن عاجزم.

بعد از دعا سید فرمود:

« سید تو گرسنه ی، چه خوبست شام بخوری ».

پس سفره ی را كه زیر عبا داشت بیرون آورده و در آن مثل اینكه سه قرص نان و دو یا سه خیار سبز تازه بود. مثل اینكه تازه از باغ چیده و آن وقت چهله زمستان، و سرمی زننده ی بود و من متوجه این معنا نشدم كه این آقا این خیار تازه سبز را در این فصل زمستان از كجا آورده؟

طبق دستور آقا، شام خوردم.

سپس فرمود: « بلند شو تا به مسجد سهله برویم »

داخل مسجد شدیم آقا مشغول اعمال وارده در مقامات شد و من هم به متابعت آن حضرت انجام وظیفه می كردم و بدون اختیار نماز مغرب و عشا را به آقا اقتدا كردم و متوجه نبودم كه این آقا كیست.

بعد از آنكه اعمال تمام شد، آن بزرگوار فرمود:

« ی سید یا مثل دیگران بعد از اعمال مسجد سهله به مسجد كوفه می روی یا در همین جا می مانی؟ »

گفتم: « می مانم ».

در وسط مسجد در مقام امام صادق علیه السلام نشستم به ایشان گفتم: « یا چای یا قهوه یا دخانیات میل داری آماده كنم؟ »

در جواب، كلام جامعی را فرمود:

«